Gericht naar een verhaal luisteren en ontdekken dat een verhaal leuk en spannend kan zijn, dat je mee kunt leven en mee kunt beleven, en het verhaal in één keer begrijpt, omdat je het nu eens niet zelf hoeft te lezen, is wellicht toch een aardige stimulans om zelf ook eens een boek te pakken. Het hoeft niet dik en moeilijk te zijn. Er zijn zoveel boeken.
"Mijn verhaal gaat over een soldaat." De leerlingen van de bovenbouwgroepen, samengepakt in een speelzaaltje op iets te kleine bankjes, kijken, licht geïnteresseerd op. Een soldaat, oké, voordeel van de twijfel. "Een soldaat die voor niets en niemand bang was." Het gehoor zet zich wat rechter op, nog bereid te luisteren naar de volgende zin. "Een arme soldaat. Hij was gewond geraakt in de oorlog en weggestuurd uit het leger. Ze konden hem niet meer gebruiken, ze hadden hem niet meer nodig. Hij zwierf door het land, werkte wat hier, at daar en sliep waar het uit kwam". De leerlingen raken geboeid, laten zich meezuigen in het verhaal en zitten ruim een half uur doodstil te luisteren naar 'De Stukgedanste schoentjes', een sprookje van Grimm.
Wanneer kinderen moeite hebben met lezen kan luisteren naar een spannend verhaal er toe leiden dat ze toch nieuwsgierig worden naar meer.
Natuurlijk geef je ze na het applaus nog even mee dat er méér van die spannende sprookjes zijn.
"Die zijn toch veel te moeilijk." Het klonk heel stellig. "Luisteren is veel makkelijker".
Enige verbazing toen ze meerdere boeken onder ogen kregen, waar het verhaal in stond, waaronder een prentenboek. Nou, misschien konden ze het wel eens proberen, dan. De boeken waren tenslotte niet allemaal even dik, de letters niet allemaal klein. Er was duidelijk verschil.
Of ze gelezen werden? De interesse was in ieder geval gewekt.
