Verhalenverteller

maakt verhalen tot verrassende vertelvoorstellingen voor jong en oud
helpt met vertellen in onderwijs en organisatie

Leren vertellen

‘Op welke school heb jij gezeten? Op welke school leer je verhalen vertellen?
De afsluiting van de workshop Verteller in de klas, voor groep 8 deze keer, is nagenoeg altijd het vragenrondje. Voorheen werden vooral vragen gesteld als ‘Hoe oud bent u?’ ‘Wat is uw lievelingseten?’ en ‘Hebt u ook huisdieren?’ Dit lijkt te veranderen. Of kinderen worden gewoon slimmer. Ze willen écht weten hoe het zit.
Die vraag dus, over de school. Een aantal kinderen gingen wat rechter op zitten. ‘Hier moeten we ook veel rekenen, en taal doen en zo. Verhalen vertellen was leuk.’
Ik leerde verhalen vertellen van,

andere verhalenvertellers. Vertellers die ik bijzonder bewonderde, die mij op een spoor konden zetten, stimuleren én beperken (in der Beschränkung zeigt sich der Meister). Verhalenvertellers die bovendien zeer van elkaar verschilden. Een school was er toen nog niet, en dat is nog maar een paar jaar geleden, leren deed je door je kennis bij elkaar te shoppen én steeds maar weer oefenen en proberen, kijken naar anderen en nog kritischer naar jezelf. Dat leek de kinderen van groep 8 een bijzonder aantrekkelijke manier van onderwijs. Daarna kwamen er wel vertelopleidingen, o.a de Nationale Vertelschool en de Vertelacademie in Utrecht. Daar kon je (en kun je nog steeds) vooral in de weekends je kennis vergroten. Dat was ook nog te doen, vonden de achtste groepers, en dan verder de hele week vrij. Maar dát is een opleiding voor volwassenen. Dát viel tegen. Was je groot moest je nog naar school.
Ik vertelde dat ik nog steeds cursussen volgde, momenteel in Lier, in België, niet elk weekend, maar toch. Ze waren er stil van.
Hoe moest dat dan, als zíj meer wilden vertellen? Het was tenslotte best leuk.
Gewoon beginnen dus, ze hadden net een workshop gehad, voorlopig konden ze vooruit. Bovendien zou een vervolgworkshop altijd mogelijk zijn, misschien was dat een idee? Er werd nog wat getwijfeld.
Ik besloot af te ronden. ‘Wie stelt de laatste vraag?’
‘En dat verhaal dan, dat je vertelde, was dat nou wel of niet waar?’ Daar wist gelukkig wel het antwoord op: ‘Een verhaal is zo waar als je maar wilt’.